'Vlak voor oudjaar 2001 werd mijn broer Barend dood op zijn bed gevonden in een gloednieuw pyjamajasje zonder broek. Geen gewone dood; hij was pas eenenvijftig en slechts omringd door grote stapels porno.' Charlotte Mutsaers beschrijft hoe zij samen met haar zus eind 2001 hun ouderlijk huis in Utrecht moest uitruimen na de dood van haar broer die daar altijd was blijven wonen. Terwijl zij daarmee bezig zijn, loopt de ik-figuur door het huis en beschrijft de kamers die ze terugziet. Onvermijdelijk komen dan herinneringen naar boven aan haar opvoeding en haar ouders, eigenzinnige en afstandelijke mensen die hun kinderen leerden om altijd hun eigen pad te volgen, maar die ze in liefde ook wel tekort hebben gedaan. Dat levert een pijnlijke schets op die niet om de hete brij heen draait. Das Mag Uitgeverij B.V. 2017 306 blz.